Trait d’union

Terwijl ik wakker word, waait de wind langs het Kanaal Brussel-Charleroi door mijn haren. Andere ochtend fietsers-wandelaars-joggers laat ik achter me, maar het is druk op dit moment van de dag. Allemaal druk onderweg naar huis of net kuierend langs het enige blauw in Brussel dat hen goedgezind maakt. Onder de aansporing van Philippe Vandenberg begin ik aan mijn zoektocht en dans ik op het ritme van de straat. Een man spreekt me aan en vraagt of ik fotograaf ben. Het is een bruggenbouwer, hij zoekt naar connecties en mensen die hem kunnen helpen. Ik denk dat ik dat kan en zet hem op weg om zijn oude, geliefde camera te verkopen. Andere bruggen worden hier echter nog niet gebouwd. Été 2020- été 2021 staat met trots aangegeven, maar veel is er nog niet van te merken. Het is nochtans l’union qui fait la force

in Brussel. Of was dat België in zijn totaliteit?