‘We weten meer over de oppervlakte van de maan dan over de bodem van de oceaan.’ Deze uitspraak komt vaak terug als het over de diepzee gaat. Wereldwijd is slechts tien procent van de oceaanbodem in kaart gebracht en onderzocht. Op een moment in de geschiedenis waar de planeet waar we op leven min of meer bestudeerd lijkt, blijven sommige plaatsen onbelicht en ongerept.

In de lente van 2021 komen drie schepen samen in een afgelegen deel van de Stille Oceaan. Een ervan maakt deel uit van het Belgische baggerbedrijf DEME-GSR. Vier kilometer onder de zeespiegel schraapt hun mijnrobot de zeebodem af op zoek naar zeldzame metalen. Op een ander schip houdt een internationaal team van marinebiologen en -geologen de operatie nauwgezet in het oog. Een derde schip vervolledigt de vloot: aan boord van de beruchte Rainbow Warrior protesteren Greenpeace-activisten tegen deze mogelijke toekomstige industrie. 

Vanuit hun kleine appartement in Brussel maken Silke en Hannes via satelliet verbinding met de drie schepen die elk een pijler uit het publieke debat representeren: industrie, wetenschap en activisme. Via interviews en gesprekken schetsen ze een intiem portret van een opkomende industrie. De voorstelling is een poging om een potentieel scharniermoment in de geschiedenis van de aarde vast te leggen. Hoeveel dieper kunnen mijnbouwbedrijven nog graven en waar graven we ons met de mensheid nu eigenlijk naartoe? Wat zijn de uitdagingen en risico’s? Welke opportuniteiten liggen er mogelijk voor het rapen?

Silke Huysmans (°Brazilië, 1989) studeerde drama aan KASK School of Arts Gent en Hannes Dereere (°België, 1990) theaterwetenschappen aan de Universiteit Gent. Met hun voorstellingen onderzoeken de twee Brusselse makers het gebruik van journalistieke en documentaire elementen binnen het theater. Aan de basis van hun werk ligt een uitvoerig veldonderzoek waarmee ze hun projecten vormgeven. Sinds 2016 werken ze aan een trilogie waarbij ze een langdurige research over mijnbouw voeren.
 
In 2016 ging het eerste luik Mining Stories  in première op het Bâtard Festival in Brussel. Voor deze voorstelling keerde Silke samen met Hannes terug naar de plaats waar ze opgroeide in Brazilië. In 2015 overspoelde een dambreuk deze plek met giftig mijnafval en veroorzaakte zo een van de grootste ecologische mijnrampen in de recente geschiedenis. De voorstelling werd geselecteerd voor Circuit X/Het Theaterfestival 2017 (België) en ontving de hoofdprijs op het Zürcher Theaterspektakel 2018 (Zwitserland).
 
Op het Kunstenfestivaldesarts in Brussel volgde in 2019 de première van hun tweede luik Pleasant Island. In deze voorstelling houdt eilandstaat Nauru de wereld een spiegel voor. Nauru was ooit een paradijs in de Stille Oceaan. Na decennia van kolonisatie en mijnbouw staat dit eiland het water door de stijgende zeespiegel letterlijk aan de lippen.