Simple Machines

We leven in een wereld die gedomineerd wordt door economische principes die ons aanzetten om alles zo efficient en goedkoop mogelijk te maken.
Ugo ontsloeg al zijn dansers en onderzocht hoe hij zelf robots kan kweken en trainen. Ze worden geboren uit gekke cocons en kruipen dan over tafel als vreemde rupsen. Sommigen krijgen haar, anderen trippelen rond als kleine hondjes. Door middel van artificiële intelligentie laat hij ze zelf een voorstelling bedenken en dansen.
Dan valt ook Ugo’s job als choreograaf weg.
Simple Machines is een poging om de mens helemaal overbodig te maken in het creatieproces. Welkom in de toekomst.

Na de voorstelling wordt het publiek uitgenodigd om de robots zelf nieuwe bewegingen aan te leren in de installatie Arena, het eerste deel van de Forced Labor-cyclus, dat meereist als decor van Simple Machines. 

Choreograaf Ugo Dehaes vertrekt bij het maken van zijn voorstellingen steeds vanuit de blik van de toeschouwer.
Eerder dan te schermen met ingewikkelde concepten vraagt hij zich tijdens de creatie voortdurend af wat hij zelf graag op dat moment zou zien gebeuren op het podium. Op die manier deelt hij zijn eigen verwondering en fascinatie voor beweging met het publiek.

Door in te zoomen op een persoonlijk verhaal zet hij zijn eigen eerste vonk om in iets herkenbaars voor iedereen. Daardoor biedt hij het publiek een andere manier aan om naar de wereld te kijken.

In het verleden focusten zijn sobere, radicale maar toegankelijke voorstellingen op de kracht van de dans en de dansers. Dehaes is immers gefascineerd door het menselijke lichaam en door de persoon die in dat lichaam leeft. De laatste jaren gaat hij een andere richting uit en richt hij zijn onderzoek op robots. Zo vraagt hij zich af hoe extreem je kan denken in de zoektocht naar efficiëntie en optimalisatie van de maatschappij.