We stappen, we lopen, we struikelen, en soms wankelen we door het leven. Onderweg laten we dingen achter—soms bewust, vaak per ongeluk. We rapen andere dingen op—soms uit vrije wil, vaak bij toeval. En andere dingen gebeuren gewoon.

Sommige daarvan kunnen je leven veranderen. Dan verschuift alles. Voor je het weet, pluk je aan een huid die niet meer past, maar zich nog niet helemaal heeft losgelaten. Je bevindt je in die ruimte tussen ‘niet meer’ en ‘nog niet.’ De wachtruimte tussen twee werkelijkheden. Barbara Raes spreekt over vervelmomenten. Dit zijn momenten, groot of klein, vaak onopgemerkt, die zich stilletjes onder de oppervlakte opstapelen en zelden door de maatschappij worden erkend.

Iedereen is daar geweest, in die ongemakkelijke ruimte. Wachtend op een nieuwe huid, terwijl de oude oncomfortabel loslaat. Maar niemand weet van tevoren hoe lang het zal duren. Soms klop je voorzichtig aan. Soms storm je naar binnen. Vaak blijf je langer dan je ooit had gedacht. Maar elke keer ziet het er anders uit. En vaak wil je er zo snel mogelijk weer uit.

Vanavond klop je aan. Twee wachters ontmoeten je blik en leiden je met een eenvoudige geste naar binnen. Ze heten je welkom in de wachtruimte. Voor een keer is er geen haast. Samen bewegen we door deze tussenruimte, langs verhalen en door gebaren. Voor een keer nemen we de tijd om te vertragen. Sommige dingen zul je horen, andere zul je zien, sommige zul je doen en andere zul je gewoon voelen.

Julie Asenova (1994) is schrijver, performer, audio- en theatermaker. In haar werk onderzoekt ze het zelf in relatie tot de ander. Thema’s zoals identiteit, liefde, verlies en verbinding in een digitaal tijdperk en het antropoceen komen vaak terug. De vraag “wat betekent het om vandaag te bestaan?” lijkt nooit ver weg.

Ze creëert stukken waarin geluid, taal en beweging samenvloeien en het publiek uitnodigen om te voelen, te luisteren en zich onder te dompelen in het moment. Ze studeerde media, schrijven en performancekunst aan het Koninklijk Conservatorium in Antwerpen en studeerde af met haar performance Luftslott (2023). Ze deed theaterresidenties bij Het Bos (Antwerpen) en BUDA (Kortrijk).

Haar teksten droeg ze voor op Matinee, Dream On, Radio Ruit en YART in samenwerking met Ward Foulon, en op het muziekalbum can i meet you nowhere? van Sasja Maekelberg.

Flora Van Canneyt (1995) is theatermaker, performer en toneelschrijver. Spelend met het politieke potentieel van radicale verbeelding, verkent haar werk thema’s als ecologie, wetenschapsfilosofie en de identiteit van de buitenstaander.

Na het behalen van diploma’s in Engelse Literatuur (UGent) en Drama (Koninklijk Conservatorium Antwerpen & RITCS), trad ze op in haar eigen creaties, met name de solovoorstelling Swallow Me Whole (2023, Ecopolis Festival), en voor verschillende productiehuizen, waaronder Toneelhuis, NTGent en Moz Floks.

Ze is medeoprichter van twee Gentse theatercollectieven: Terreurwilg, dat zich richt op klimaatverandering en politieke actie, en Trage Vaart, dat producties maakt voor mensen in kwetsbare situaties.