Barak Lili M resident Margot Van den Berghe

Wanneer je het atelier van Margot binnenwandelt, merk je direct de knusheid en eigenheid van de ruimte op. Hoewel het gebouw op de See U-site waar de ateliers gehuisvest zijn binnenkort (voorjaar 2022) onder de sloophamer gaat, heeft Margot haar best gedaan om er een eigen plekje van te maken. Tijdens ons gesprek vertelt ze hier graag meer over en doet ze haar werkwijze uit de doeken.

Margot is textielkunstenaar- en ontwerper, maar ze tekent en schildert ook veel. “Als kind tekende ik echt dagenlang, waardoor ik hele stapels tekeningen had.” De kleinere tekeningen die aan de muur hangen zijn nog steeds de basis van haar werk. Ze zijn iets meer schetsgericht, maar door het plooien, schilderen en vervormen komt ze tot de inspiratie voor een groter textielwerk. De fascinatie voor materialiteit is er altijd al geweest. Tijdens het middelbaar op Sint-Lukas Brussel volgde ze vrije beeldende kunsten, waar de focus meer op sculptuur en tekenen lag. Voor haar eindwerk maakte ze wel gebruik van een haar en tijdens de opendeurdagen van het textielatelier bij Luca School of Arts Gent was haar interesse dan ook gewekt. De fascinatie voor haar bleek een grotere fascinatie voor draad. De klik dat dit is wat ze echt wilt doen, was snel gemaakt en met de steun van haar ouders ging Margot voluit voor deze nieuwe manier van werken.

Ondanks het feit dat ze net afgestudeerd is (in 2021), lijkt Margot al goed te weten waar ze naartoe wilt. Zelf zegt ze een prutser te zijn, maar de finesse van het eindresultaat laat iets anders vermoeden. Haar textielwerken zijn zowel machinaal als handmatig gemaakt. Alleen met de hand werken zou onbegonnen werk en onbetaalbaar zijn, maar the human touch is voor haar wel belangrijk. In haar atelier staan dan ook verschillende instrumenten uitgestald, waarbij een naaimachine, een breimachine en een weefgetouw los doorheen de kamer staan. Die uitgestrektheid heeft ze nodig en was meteen een grote reden om te reageren op de open call van Pilar om artist in residence te worden.”Vroeger moest ik kiezen met welke techniek ik in een bepaalde periode werkte door een gebrek aan ruimte, maar het liefst werk ik met verschillende instrumenten tegelijk. Het ene werk komt voort uit het andere, maar bij een gebrek aan plaats valt die mogelijkheid weg”. De werkinstrumenten die hier staan zijn daarnaast uniek. De breimachine werd op straat gevonden door iemand in de familie en ook het weefgetouw kwam er door connecties. Voor ze het kreeg als kerstcadeau stond het te verkommeren in de kelder van de Steinerschool in Leuven.

Haar werken komen dus op een gevarieerde manier tot stand en ook haar inspiratie komt uit verschillende hoeken. Het is vooral bij oudere rolpatronen en schilders (waaronder Philippe Vandenberg, Henri Matisse en Marie Hazard) waar ze de mosterd haalt, maar daarnaast leert ze ook iedere dag bij van mede-textielontwerpers. Zo deed ze stage bij Klaas Rommelaere, die veel met kleur en borduurtechnieken werkt. Bij hem leerde ze een stoffeersteek die ze nu zelf veel toepast op haar eigen werk. Soms ontwerpt ze werken met een hoek af en het is duidelijk dat Margot graag speelt met de grens tussen design en kunst. Dit is par hazard tot stand gekomen door de wens om tapijten te maken. Bij sommige textielwerken moet er echter een vorm uit waardoor het tapijt niet meer functioneel is, maar de verwijzing naar het designobject blijft aanwezig.

Deze dubbele uiting is ook zichtbaar in de manier waarop de kunstwerken in de kamer gepositioneerd zijn. De kunstwerken in wording liggen over de kamer verspreid en aan de muur hangt een reeds afgewerkt werk. Op voorhand inplannen hoe lang iets zal duren, is niet aan de orde. Door de ruime periode van de residentie tot eind mei, is dit ook niet nodig en heeft Margot alle tijd én ruimte om haar ideeën uit te werken. Data voor komende expo’s kan ze nog niet meegeven, maar via haar Instagramaccount of website kom je alle toekomstplannen te weten.