Collectief Elan(d): 'Verbinding bepaalt altijd hoe we ons voelen'

Na maandenlang afstand te moeten houden, kunnen we elkaar eindelijk weer vastpakken. Voor Collectief Elan(d) betekent dit een comeback met de voorstelling ‘Loving is Allowed’, een “interactieve performance”. 

Collectief Elan(d) is een Gents performancecollectief van Chloé Geers, Katrijn De Cooman en Jitse Huysmans. Binnenkort staan ze terug op het podium – of beter gezegd – tussen het publiek. Niet echt dans, niet echt theater. Noem het liever “interactieve performance”. De groep probeert met hun werk het publiek met elkaar te verbinden en de afstand tussen het publiek en zichzelf te verkleinen. “Op een zo  comfortabel mogelijke manier”, vertelt Chloé van het collectief in een interview met Pilar. “Je bevindt je in een donkere ruimte, je bent anoniem en doordat je beweegt en keuzes maakt, zit je in een veilige cocon.” 

“Verbinding bepaalt altijd hoe we ons voelen. Tijdens de lockdowns zagen we elkaar minder en moesten we afstand houden. We maakten dus minder verbinding met elkaar. Ik denk dat veel mensen zich daardoor slechter voelden.” Maar de pandemie had ook een grote impact op de performances. 

In december 2019, slechts twee maanden voor de eerste lockdown, speelde het collectief de première van ‘Loving is Allowed’. Daarna zouden ze op tournee gaan maar die werd afgelast. De cultuursector én het gewone leven gingen op slot. Dus het trio besloot om de voorstelling even opzij te zetten. Tot we weer dichtbij elkaar mochten komen. 'Loving is Allowed’ gaat bovendien om verbinding. Het publiek wordt verbonden met elkaar en staat mee op de scène, waardoor het publiek zélf performer wordt. 

“We hebben de voorstelling niet aangepast omdat het dan een heel andere voorstelling zou zijn. Er zit bijvoorbeeld een scène in waar het publiek de suggestie krijgt om een wildvreemde aan te raken, als je dat wil, het is geen verplichting. En dat is onmogelijk als je afstand moet houden en moet blijven zitten.” 

In het najaar van 2021 gaf Collectief Elan(d) voor het eerst sinds het begin van de coronacrisis weer voorstellingen. Maar toen de overheid de cultuursector opnieuw sloot, was het weer aanpassen. “Dat was frustrerend en het kostte veel energie om alles te regelen. Maar nu dat we terug kunnen spelen, is dat allemaal vergeten. We kijken er erg naar uit om terug onze voorstellingen te kunnen brengen.”

De lockdowns hebben ook positieve dingen met zich meegebracht. Althans, het leven dat even op pauze werd gezet zorgde bij Chloé toch voor opluchting. “Ik ben met veel dingen bezig. Ik geef les in twee scholen, ik heb een collectief met Jitse en Katrijn en daarnaast heb ik nog projecten met andere makers. En dat is soms moeilijk te combineren. Toen het lockdown was, en alles stil viel, had ik bijna niets meer te doen. En dat deed wel deugd.” De rust gaf Chloé de kans om na te denken over waarom ze altijd zo veel hooi op haar vork neemt. 

“Het is dubbel. Ik doe veel omdat het me energie geeft. Dan wil ik steeds meer doen. Op een gegeven moment wordt het te veel. Maar wanneer ik minder doe, heb ik minder energie. Ik ben er nog niet helemaal uit maar ik heb wel geleerd dat ik mijn grenzen beter moet bewaken. Ik moet meer rust leren nemen. Of even terug in quarantaine gaan voor een periode, als dat kan.”