De Geleefde Stad

De video's van Emma van der Put ontstaan door consciëntieus naar de (stedelijke) openbare ruimte te kijken. In haar positie als waarnemer probeert ze de balans te bewaren tussen empathie en afstandelijkheid. Hoewel ze fysiek deel uitmaakt van de menigte, creëert de telescopische lens van haar camera een afstand, een privéruimte in de openbare ruimte. Emma van der Put (°1988) studeerde aan AKV st. Joost, 's-Hertogenbosch (2006-2010) en LUCA School of Arts, Brussel (2020 -2021). Ze was deelnemer aan De Ateliers in Amsterdam (2010-2012). Ze werkte als artist in residence bij Nucleo, Gent (2013), bij Lokaal 01, Antwerpen (2014) en bij WIELS, Brussel (2014). Emma van der Put wordt vertegenwoordigd door tegenboschvanvreden, Amsterdam. 

Lola Prima Donna Daels is een in Brussel gevestigde kunstenaar, die voornamelijk site-specifieke en installatiekunst maakt. Haar praktijk komt voort uit lange onderzoeksprocessen waarin ze analytische en kritische vragen over ecologische, omgevings- en sociaal-politieke kwesties onderzoekt. Op elke plek die ze bezoekt, verzamelt Lola objecten en materiaal die ze hervormt en integreert in nieuwe contexten.
 
Daels (°1990) behaalde in 2014 haar Master in Beeldende Kunst aan Luca School of Arts, Brussel. Ze heeft deelgenomen aan verschillende residency-programma's zoals EKWC (NL), Kooshk recidency (IR), Cité Internationale des Arts (FR). Haar werk was onder andere te zien in Bozar (BE), Extracity Kunsthal (BE), Deegar Platform (IR) en de African Art Fair in Marrakech (MA). Ze werd geselecteerd om deel te nemen aan de vijfde editie van STRT Kit, een eenjarig ontwikkelingsprogramma voor kunstenaars in Antwerpen. Haar interesse in stedelijke complexiteit leidde tot de samenwerking met architect Sebastiaan Willemen, met wie ze chépas collective oprichtte. Ze is lid van Level Five, een door kunstenaars georganiseerde coöperatieve studio in Brussel

Door middel van onderzoek, tentoonstellingen en toegepaste architectuurprojecten beoefent en reflecteert Sophia Holst op het gebied van architectuur en stedenbouw. Door dieper in dit veld te manoeuvreren, wil ze de politieke en ideologische standpunten achter de huidige stedelijke ontwikkelingen en trends blootleggen. Holst richt zich op haar eigen leefomgeving, een West-Europese context, waar stadspolitiek de neiging heeft om te buigen in de richting van neoliberale stedelijke groei ten koste van sociaaleconomische diversiteit en stedelijke gelijkheid. In bredere zin onderzoeken haar projecten het ontwerp of het gebruik van architectuur en openbare ruimte in relatie tot politiek, sociale paradigma's en alledaagse menselijke activiteiten. Meer specifiek werkt ze rond thema's als: de waarde van 'publieke privacy' in vervallen openbare ruimtes, de privatisering van stedelijke commons en de voortdurende problemen rond sociale huisvesting in Brussel.

Sophia Holst (°1988) is een Nederlandse architect en onderzoeker gevestigd in Brussel en Maastricht. Ze behaalde een Master in Beeldende Kunst aan het Sandberg Instituut in Amsterdam en een Master in Architectuur aan de KU Leuven in Brussel. Naast haar zelfstandige praktijk werkte ze voor architectenbureaus Studio Anne Holtrop (NL), Nu architectuuratelier (BE) en CRIT (BE). Momenteel is ze resident aan de Jan van Eyck Academie in Maastricht.

Chépas is Brussels slang voor je ne sais pas, wat staat voor ik weet het niet, en wijst op de voortdurende besluiteloosheid van Brussel. chépas collective is een multidisciplinair collectief, opgericht door architect Sebastiaan Willemen en beeldend kunstenaar Lola Daels. Geïnspireerd door ruimtes in de marge, stedelijk of landelijk, bestaat hun werk uit installaties, scenografieën en performances die zich zowel in de openbare ruimte als in white cubes afspelen. Hun werk balanceert tussen poëzie en kritiek, rationalisme en humor, activisme en kunst.

De Meutter en Van Dijck is de samenwerking tussen Koba De Meutter en Hannelore Van Dijck. Beide kunstenaars zijn gefascineerd door het onverwachte en vertrekken in hun werk vaak vanuit de dialoog met een bepaalde context. Samen verplaatsen ze zich in een nieuwe omgeving. Tijdelijke interventies maken ontmoetingen mogelijk; de toevallige voorbijganger kan betrokken raken bij de totstandkoming van een actie, het praten over een beeld of het vastleggen van een gebeurtenis.

Wanneer een object ervaring brengt; Jan Duerinck bemiddelt betekenis in verschillende materialiteiten. Wanneer objecten worden ontdaan van hun vanzelfsprekende functionaliteit, vragen ze om opnieuw in context te worden geplaatst. Banaliteit wordt zo het onderwerp van reflectie. Niets is gewoon, of is alleen wat het is. Jan Duerinck (°1991) is een Belgische kunstenaar die woont en werkt in Brussel en Leuven. In zijn multimediale praktijk onderzoekt hij hoe beelden, objecten en vormen betekenis dragen en genereren in verschillende contexten. Net onder de oppervlakte bevind zich vaak het vragende over wat als de norm wordt beschouwd. Duerinck behaalde in 2016 een master in beeldende kunst aan LUCA Brussel.